Vroeger werden relaties voor het leven aangegaan, die koste wat kost moesten standhouden. Vaak kenden de partners elkaar niet eens of amper voordat ze gingen trouwen. Vandaag zien we het andere uiterste: veel mensen zouden liever hun relatie verbreken dan een aantal belangrijke compromissen te moeten sluiten om de relatie in stand te houden.
De vreugde en het probleem van relaties blijven ieder mens fascineren, ook de vele psychologen en relatietherapeuten. Wie echter inzicht krijgt in de zeven spirituele wetten van relaties, kan zichzelf veel leed besparen.
Deze zeven wetten zijn betrokkenheid, gemeenschap, groei, communicatie, spiegelen, verantwoordelijkheid en vergeving. Ferrini legt duidelijk en overtuigend uit hoe deze wetten onze relaties beïnvloeden.
De drie delen van het boek gaan over alleen zijn, een relatie hebben en uiteindelijk een bestaande verbinding veranderen of (liefdevol) sluiten. Mensen die bereid zijn de volledige verantwoordelijkheid voor hun genezingsproces op zich te nemen en vergevingsgezind zijn, zullen zich aangetrokken voelen tot Ferrini's benadering van relatieproblemen.
De 7 spirituele wetten van relaties
1. De wet van betrokkenheid
Een spirituele relatie vereist wederzijdse betrokkenheid
Als je afspraken gaat maken binnen je relatie, is de eerste regel: wees eerlijk. Gedraag je niet anders dan je bent. Maak geen afspraken waar je je niet aan kunt houden, om de ander te plezieren. Als je in dit stadium eerlijk bent, bespaar je veel ellende in de toekomst. Beloof dus nooit iets wat je niet kunt geven. Als je partner bijvoorbeeld van je verwacht dat je trouw bent en je weet dat het moeilijk is om toegewijd te zijn aan iemand, beloof dan niet dat je constant zult zijn. Zeg: het spijt me; Dat kan ik je niet beloven.
Omwille van eerlijkheid en evenwicht in de relatie, moeten de beloften die je aan elkaar doet wederzijds zijn en niet van één kant komen. Het is een spirituele wet dat je niet kunt krijgen wat je jezelf niet kunt geven. Verwacht dus geen beloftes van je partner die je zelf niet wilt doen.
We moeten onze beloften zo lang mogelijk nakomen zonder onszelf te verraden. Het is immers ook een geestelijke wet dat je een ander niet serieus kunt nemen en recht aan je kunt doen als je jezelf daarmee openbaart.
De wet van betrokkenheid zit boordevol ironie en is paradoxaal. Als u niet van plan bent uw belofte na te komen, hebt u geen belofte gedaan. Maar als je je belofte houdt uit schuldgevoel of plichtsbesef, verliest het teken zijn betekenis. Een belofte doen is een vrijwillig gebaar. Als het niet langer optioneel is, verliest het zijn betekenis. Houd uw partner altijd vrij in het doen van beloften, zodat hij/zij nu en in de toekomst te goeder trouw bij u betrokken kan blijven. Het is een spirituele wet dat je alleen kunt hebben wat je durft op te geven. Hoe meer je het geschenk opgeeft, hoe meer het aan jou kan worden gegeven.
2. De wet van gemeenschap
Een spirituele relatie vereist verbondenheid
Het is een uitdaging om een relatie te hebben met iemand die zich niet kan verenigen met jouw visie op relaties, waarden en normen, jouw levensstijl, jouw interesses en jouw manier van doen. Voordat je overweegt een serieuze relatie met iemand aan te gaan, is het essentieel om te weten dat je van elkaars gezelschap geniet, elkaar respecteert en iets gemeen hebt op verschillende gebieden.
Nadat de romantische fase overgaat in de fase van realisme, staan we in deze fase voor de uitdaging om onze partner te accepteren zoals hij/zij is. We kunnen hem/haar niet aanpassen aan het beeld dat we van een partner hebben. Vraag jezelf af of je je partner kunt accepteren zoals hij/zij nu is. Geen enkele partner is perfect. Geen enkele partner is perfect. Geen enkele partner voldoet aan al onze verwachtingen en dromen.
Deze tweede fase van de relatie gaat over het accepteren van elkaars sterke en zwakke punten, de donkere en de lichte aspecten, de hoopvolle en de angstige verwachtingen. Als je jezelf het doel stelt van een duurzame, spiritueel verheffende relatie, moet je ervoor zorgen dat jij en je partner een gedeelde visie op die relatie hebben en het samen eens zijn over je waarden en overtuigingen, je interessegebied en de mate van toewijding. .
3. De wet van groei
In een spirituele relatie moeten beiden de vrijheid hebben om te groeien en zich als individu te uiten.
Verschillen zijn in een relatie net zo belangrijk als de overeenkomsten. Je houdt heel snel van mensen die hetzelfde zijn als jij, maar het is niet zo gemakkelijk om van mensen te houden die het niet eens zijn met jouw waarden, normen en interesses. Hiervoor moet je onvoorwaardelijk liefhebben. Spiritueel partnerschap is gebaseerd op onvoorwaardelijke liefde en acceptatie.
Grenzen zijn fundamenteel in een relatie. Het feit dat jullie een stel zijn, betekent niet dat jullie ophouden een individu te zijn. De stevigheid van een relatie kun je afmeten aan de mate waarin partners zich vrij voelen om binnen de schakel naar zelfrealisatie te komen.
Groei en gemeenschap zijn even belangrijk in een relatie. Het gewricht bevordert de stabiliteit en een gevoel van verbondenheid. Groei bevordert leren en bewustzijnsverruiming. Wanneer de behoefte aan veiligheid (samenhorigheid) in een relatie de boventoon voert, bestaat het gevaar van emotionele stagnatie en creatieve frustratie.
Als de behoefte aan groei overheerst, bestaat het gevaar van emotionele instabiliteit, contactverlies en gebrek aan zelfvertrouwen. Om deze potentiële problemen te voorkomen, moeten u en uw partner goed kijken hoeveel groei en zekerheid ieder van u nodig heeft. Jij en je partner moeten elk voor jezelf bepalen welke positie je inneemt als het gaat om de balans tussen gemeenschap en groei.
De balans tussen persoonlijke ontwikkeling en saamhorigheid moet continu bewaakt worden.
Die balans verandert in de loop van de tijd, omdat de behoeften van de partners en de behoeften binnen de relatie veranderen. Uitstekende communicatie tussen de partners zorgt ervoor dat geen van beiden zich terughoudend voelt of het contact verliest.
4. De wet van communicatie
In een spirituele relatie is regelmatige, oprechte, niet-beschuldigende communicatie een noodzaak.
De essentie van communicatie is luisteren. We moeten eerst naar onze gedachten en gevoelens luisteren en er verantwoordelijkheid voor nemen voordat we ze aan anderen kunnen uiten. Als we vervolgens onze gedachten en gevoelens hebben geuit zonder anderen de schuld te geven, moeten we luisteren naar wat anderen zeggen over hun gedachten en gevoelens.
Er zijn twee manieren om te luisteren. Men kijkt met een oordeel; de ander luistert zonder oordeel. Als we met oordeel luisteren, luisteren we niet. Het maakt niet uit of we naar iemand anders luisteren of naar onszelf. In beide gevallen verhindert het oordeel ons echt te horen wat er wordt gedacht of gevoeld.
Communicatie is er of is er niet. Franks communicatie vereist oprechtheid van de spreker en acceptatie van de luisteraar. Als de spreker de schuld geeft en de luisteraar heeft oordelen, dan is er geen communicatie, dan is er een aanval.
Om effectief te communiceren, moet u het volgende doen:
- Luister naar je gedachten en gevoelens totdat je weet wat ze zijn en zie dat ze van jou zijn en van niemand anders.
- Vertel anderen eerlijk wat u denkt en voelt, zonder hen de schuld te geven of te proberen hen verantwoordelijk te houden voor wat u gelooft of hoe u denkt.
- Luister zonder oordeel naar de gedachten en gevoelens die anderen met je willen delen. Onthoud dat alles wat ze zeggen, denken en voelen een beschrijving is van hun gemoedstoestand. Dit kan iets te maken hebben met je eigen gemoedstoestand, maar misschien ook niet.
Als je merkt dat je de ander wilt verbeteren of jezelf wilt verdedigen wanneer hun gedachten en gevoelens aan jou worden geuit, luister je misschien niet echt en kun je op gevoelige plaatsen worden geraakt. Het kan zijn dat ze een deel van jou weerspiegelen dat je (nog) niet wilt zien.
Er is één commando dat je moet volgen om de kans op succesvolle communicatie te vergroten: probeer niet met je partner te praten als je van streek of boos bent. Vraag om een time-out. Het is belangrijk om je mond te houden totdat je echt kunt toegeven aan alles wat je denkt en voelt en weet dat het van jou is.
Als je dit niet doet, is de kans groot dat je je partner de schuld geeft van dingen, en de schuld zal het onbegrip en het gevoel van afstand tussen jullie beiden groter maken. Als je van streek bent, haal dan niet uit naar je partner. Neem verantwoordelijkheid voor je gedachten en gevoelens.
Uitstekende communicatie helpt jou en je partner om emotioneel verbonden te blijven.
5. De wet van spiegelen
Wat we niet leuk vinden aan onze partner is een weerspiegeling van wat we niet leuk vinden en niet leuk vinden aan onszelf
Als je voor jezelf probeert te vluchten, is een relatie de laatste plaats waar je je zou moeten verbergen. Het doel van een intieme relatie is dat je leert je angsten, oordelen, twijfels en onzekerheden onder ogen te zien. Als onze partner angsten en twijfels in ons loslaat, en dat gebeurt in elke intieme relatie, willen we ze niet direct onder ogen zien.
Je kunt twee dingen doen, of je kunt je concentreren op wat je partner deed of zei, denken dat dat verkeerd was en proberen onze partner dit niet langer te laten doen, of je kunt verantwoordelijkheid nemen voor je angsten en twijfels. In het eerste geval weigeren we onze pijn/angst/twijfel aan te pakken door iemand anders er verantwoordelijk voor te maken.
In het tweede geval laten we die pijn/angst/twijfel in ons opkomen; we geven het toe en laten onze partner weten wat er in ons omgaat. Het belangrijkste van deze uitwisseling is niet dat je zegt: je hebt lelijk tegen me gedaan, maar wat je zei/deed bracht me angst/pijn/twijfel.
De vraag die ik moet stellen is niet: Wie heeft mij aangevallen? Maar waarom voel ik me aangevallen? Jij bent verantwoordelijk voor het helen van de pijn/twijfel/angst, ook als iemand anders de wond heeft opengereten. Elke keer dat onze partner iets in ons loslaat, krijgen we de kans om onze illusies (overtuigingen over onszelf en anderen die niet waar zijn) te doorzien en ze voor eens en voor altijd te laten vallen.
Het is een spirituele wet dat alles wat ons en anderen stoort ons dat deel van onszelf laat zien dat we niet willen liefhebben en accepteren. Je partner is een spiegel die je helpt om oog in oog met jezelf te staan. Alles wat we moeilijk over onszelf kunnen accepteren, wordt weerspiegeld in onze partner. Als we onze partner bijvoorbeeld egoïstisch vinden, kan dat zijn omdat we egoïstisch zijn. Of het kan zijn dat onze partner voor zichzelf opkomt en dat we dat zelf niet kunnen of durven.
Als we ons bewust zijn van onze eigen innerlijke strijd en kunnen voorkomen dat we de verantwoordelijkheid voor onze ellende op onze partner projecteren, wordt onze partner onze belangrijkste leraar. Wanneer dit intense leerproces binnen de relatie wederzijds is, wordt het partnerschap getransformeerd in een spiritueel pad naar zelfkennis en vervulling.
6. De wet van verantwoordelijkheid
In een spirituele relatie nemen beide partners verantwoordelijkheid voor hun gedachten, gevoelens en ervaringen.
Het is misschien ironisch dat een relatie, waarin de nadruk duidelijk op gemeenschap en kameraadschap ligt, niets anders vraagt dan het nemen van verantwoordelijkheid voor onszelf. Alles wat we denken, voelen en ervaren is van ons. Alles wat onze partner denkt te voelen en ervaart, is van hem of haar. De schoonheid van deze zesde spirituele wet gaat verloren voor degenen die hun partner verantwoordelijk willen maken voor hun geluk of ellende.
Afzien van projectie is een van de grootste uitdagingen van een relatie. Als je kunt toegeven wat van jou is - je gedachten, gevoelens en acties - en kunt laten wat van hem / haar is - zijn / haar gedachten, gevoelens en acties - creëer je gezonde grenzen tussen jou en je partner. De uitdaging is dat je eerlijk zegt wat je voelt of denkt (bijvoorbeeld ik ben verdrietig) zonder te proberen je partner hiervoor verantwoordelijk te houden (bijvoorbeeld: ik ben verdrietig omdat je niet op tijd thuis bent gekomen).
Als we verantwoordelijkheid willen nemen voor ons bestaan, moeten we het accepteren zoals het is. We moeten onze interpretaties en oordelen laten vallen, of er op zijn minst bewust van worden. We hoeven onze partners niet verantwoordelijk te maken voor wat we denken of voelen. Wanneer we ons realiseren dat we verantwoordelijk zijn voor wat er gebeurt, zijn we altijd vrij om een andere keuze te maken.
7. De wet van vergeving
In een spirituele relatie is continue vergeving van jezelf en je partner onderdeel van de dagelijkse praktijk.
Wanneer we proberen de besproken spirituele wetten in ons denken en onze relaties vorm te geven, mogen we niet uit het oog verliezen dat we dat niet volmaken. Er is immers geen perfectie op het menselijke niveau. Hoe goed partners ook bij elkaar passen, hoeveel ze ook van elkaar houden, geen enkele relatie verloopt zonder zwervers en strijd.
Vergeving vragen betekent niet dat je naar de ander gaat en zegt: het spijt me. Het betekent dat je naar de ander gaat en zegt: 'Dit is het geval voor mij. Ik hoop dat je dat kunt accepteren en er iets mee kunt doen. Ik doe mijn best'. Het betekent dat je leert je situatie te accepteren, ook als die moeilijk is, en je partner toestaat om het te accepteren.
Als je kunt accepteren wat je voelt of denkt terwijl je het wilt beoordelen, is het zelfvergeving. Het accepteren van de gevoelens en gedachten van je partner, terwijl je wilt heersen of er iets mis mee wilt vinden, is een verlengstuk van die zelfvergeving voor hem/haar. Zo laat je je partner weten: ‘Ik vergeef mezelf dat ik je veroordeel. Ik ben van plan je volledig te accepteren zoals je bent.'
Wanneer we ons realiseren dat we altijd maar één persoon hebben om te vergeven in elke situatie, namelijk onszelf, zien we eindelijk dat we de sleutels van het koninkrijk hebben gekregen. Door onszelf te vergeven voor wat we van anderen denken, beginnen we ons vrij te voelen om vanaf nu anders op hen te reageren.
Je kunt onmogelijk vergeving vinden zolang je jezelf of de ander de schuld blijft geven. Je moet een manier vinden om van schuld naar verantwoordelijkheid te gaan.
Vergeving heeft geen zin als je je niet bewust bent van je eigen gevoeligheden en niet bereid bent iets aan de correctie ervan te doen. Pijn roept je wakker. Het moedigt je aan om bewust en verantwoordelijk te zijn.
Veel mensen denken dat vergeving een grote klus is. Ze denken dat je jezelf moet veranderen of je partner moet vragen om te veranderen. Hoewel er een verandering is als gevolg van vergeving, kun je geen aanspraak maken op een verandering.
Vergeving vereist niet zozeer externe veranderingen als wel interne veranderingen. Als je je partner niet langer de schuld geeft en verantwoordelijkheid neemt voor je verdriet en ongenoegen, begint het vergevingsproces al. Vergeven is niet zozeer iets doen als wel iets ongedaan maken. Het stelt ons in staat om schuld en schuld ongedaan te maken.
Alleen een continu proces van vergeving stelt ons in staat om het partnerschap in stand te houden terwijl we de onvermijdelijke ups en downs ervan ervaren. Vergeving verhelpt schuld en verwijt en stelt ons in staat om emotioneel opnieuw contact te maken met onze partner en onze toewijding aan de relatie te vernieuwen.
Inhoud